Blog VII - Van Blog tot Bintang
Blog VII – Van Blog tot Bintang
Inmiddels ben ik alweer anderhalve week onderweg en zeer waarschijnlijk ook anderhalve kilo zwaarder. Het is goed toeven hier en inmiddels heb ik versterking gekregen in de vorm van mijn vriendin en immer kritische tegen lezer.
Wat een inspirerende omgeving! Enerzijds afgezonderd, anderzijds de bewoonde wereld binnen handbereik. Heerlijk. Overigens is het weer hier soms net zo grillig als de WiFi maar daarmee hebben we meteen alle problemen wel gehad.
Azië heeft voor mij toch altijd iets magisch. De mensen maken zo makkelijk contact. De gastvrijheid, spontaniteit en dankbaarheid maken dat je je meteen thuis voelt. Het ene moment rol je achterop een scooter in het pikkedonker (nog net niet) de afgrond in, het volgende moment sta je te high fiven met de kids van de plaatselijke dorpsschool. Dan is het weer tijd om jezelf te laten pamperen in de spa om vervolgens na een dinertje met zonsondergang, op het strand een (snorkel)tripje te boeken.
Dat klinkt wellicht heel druk, maar niets is minder waar. Sterker nog, het einde is in zicht. Ik heb dagen onafgebroken kunnen schrijven en vandaag en morgen geef ik mezelf en mijn zere duimpjes dan ook vrijaf.
De komende weken weet ik precies welke hoofdstukken ik nog wil schrijven en dan is het verhaal in principe af. Drie maanden klinkt misschien als weinig, maar ik wist wat ik wilde schrijven, al had ik aanvankelijk mijn synopsis niet helemaal rond.
Als ik ergens voor ga doe ik het ook. Vervolgens neem ik de rest van dit jaar, als ik net als alle andere mindere goden gewoon de kost weer moet verdienen, rustig de tijd om alle hoofdstukken na te kijken, professioneel te laten redigeren en het e.e.a. voor te leggen aan een uitgever. Waarschijnlijk zal er dan alsnog het nodige geschrapt gaan worden maar komt er wellicht her en der ook een hoofdstukje bij. Dat het uitgegeven gaat worden, daar heb ik inmiddels alle vertrouwen in.
Thomas, de psychiater en hoofdpersoon uit mijn verhaal, heeft er momenteel ook alle vertrouwen in. Hij voelt zich anders, herboren wellicht. Hij heeft een aantal knopen doorgehakt en voelt aan alles dat zijn leven een nieuwe wending krijgt. Eindelijk rust of is het stilte voor de storm?
Overigens heeft Thomas niet zo veel met Azië. Rare beesten, wierook, mensen die niet op tijd komen, dat is allemaal niets voor hem. Toch heeft hij de tijd voor een tripje gevonden. Maar waar naartoe?
Mocht je het leuk vinden om te raden naar welk land hij gaat, laat wat van je horen op mijn gelijknamige FaceBook-pagina of anders op mijn website www.boazbijleveld.com
De eerste die het goed geraden heeft, of er het dichtste bij in de buurt zit, krijgt t.z.t. een exemplaar van het boek!
