Blog IV. Don't you forget about me - puberty
Inmiddels heb ik samen met april de kindertijd achter me gelaten om deze per ommegaande te verruilen voor de puberteit. Het begrip puberteit is voor mij onlosmakelijk verbonden met de film The Breakfast Club en het legendarische nummer Don’t you forget about me van The Simple Minds.
De enorme groepsdruk, de onduidelijke toekomst en het vermijden van huiswerk; in The Breakfast Club komt het allemaal terug.
Zelf denk ik nog wel eens terug aan die tijd waarbij je met gym hoog in de touwen moest klimmen of een driedubbele koprol moest doen, belangrijke zaken waar ik ook nu nog elke dag veel aan heb.
Recent heeft Paulien Cornelisse een even herkenbare als humoristische column geschreven in het NRC over hoe dat er ook alweer aan toeging vroeger. Samen met mijn eigen fantasie word ik geïnspireerd door dergelijke verhalen uit dat tijdsbeeld en vandaar dat de link naar haar column ook op mijn Facebookpagina terug te vinden is.
Wat te denken van de docent maatschappijleer die precies wist hoe het zat in de wereld maar zich nog nooit buiten Duitsland, Frankrijk of Engeland begeven had. Als ik het dan had over vaders die in de kroeg zaten en hun kinderen in tapijtfabrieken lieten werken zei hij altijd steevast ‘maar hier zitten de ouders ook in de kroeg als hun kinderen thuis zijn.’ Ongelooflijk maar waar.
En dan had je nog de Francofielen en de wiskundedocenten die alleen door zichzelf werden begrepen terwijl de propjes van het plafond afdropen. Sterker nog als je het aan de stok had met iemand tijdens de wiskundeles kon je die gerust bewerken met je geodriehoek of nog erger, je passer. En elke klas had altijd wel iemand voor wie de regels net wat minder golden, om de lieve vrede te bewaren. Zoiets voelde iedereen altijd haarfijn aan.
Ik denk dat we nu nog wel eens onderschatten hoe groot de groepsdruk kan zijn en hoe heftig die wereld is waarin je je elke dag begeeft. Zonder dat iemand je dat had meegedeeld was het van het ene op het andere moment niet cool meer om een spreekbeurt over je huisdier te houden en moest het minstens over aids, oorlog of vroegtijdige zwangerschap gaan. Als ik kijk naar de vele onderzoekjes op Facebook naar ‘hoe vaak dit bericht wordt gedeeld’, schat ik in dat het onderwerp ‘invloed van de sociale media’ tegenwoordig ook nog steeds vrij populair is.
Toch is en blijft het natuurlijk ook de tijd van mooie, leerzame en leuke dingen zoals de eerste echte (school)feesten en het snacken tijdens de tussenuren.
Vanuit de diepste krochten van mijn verwrongen geest kan ik nu dus eindelijk mijn fantasie de vrije loop laten. Zal ik stiekem wraak nemen door een versie van mijn wiskundedocent iets aan te doen? Zal ik de hoofdpersoon de bink uit laten hangen of laat ik hem juist lijden met hoofdletter ij? In welke vakken blinkt de hoofdpersoon uit en doet hij het goed bij de dames? Gebruik ik de groezelige en gezellige, maar immer naar shag stinkende bruine kamer van de mentor ook in mijn verhaal of wordt het een heel ander type?
Ideeën te over natuurlijk.
Eén ding weet ik wel. Als iemand me kon inspireren dan was het wel de docent geschiedenis met zijn idiote anekdotes over vergeten hamsters en zijn uitgesproken linkse denkbeelden en kleding. Een markant persoon die hele klassen kon boeien zonder dat hij ook maar één keer met zijn stem hoefde te bulderen.
Dus hierbij de vraag aan jou. Welke docent(e) inspireerde jou het meest en waarom?
