"Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan, klootzak"

Deze Pipi Langkousiaanse wijsheid sterkt mij tijdens het schrijven van mijn eerste roman. De klootzak heb ik er zelf aan toegevoegd. Waarom zal ik je straks vertellen.

Inmiddels heb ik natuurlijk een aantal educatieve boeken en een kinderboek geschreven, toch moet deze roman mijn ultieme narcistische gooi naar een wat serieuzere vorm van schrijverschap worden. En ik moet zeggen, de tijd vliegt voorbij!

Gelukkig heb ik gemerkt dat het verhaal dat ik globaal al in mijn hoofd heb zitten en in hoofdlijnen had uitgewerkt, nu echt vorm heeft gekregen. Mijn zelfvertrouwen groeit nu ik de komende maanden genoeg tijd heb om elke zin zijn juiste cadans te geven.

Het leuke is dat je nu pas echt in de huid van je personage kunt kruipen. Daarbij leen ik volop uit het werkelijke leven om er vervolgens lekker mijn eigen werkelijkheid mee te creëren. Door dat te doen verwacht ik iets authentieks neer te zetten dat geloofwaardig is en toch intrigeert.

Eigenlijk leende ik voor mijn kinderboek Verantemewatte ook al het nodige uit het echte leven. Bijvoorbeeld een meneer die me aan een uil doet denken, een knappe dame met puntige oortjes die prima als fee door zou kunnen of een karaktertrek van mezelf die ik toeschrijf naar een bepaald fabeltjesfiguur.

Maar dit keer is het echt volop genieten. In een roman spelen dingen als zinslengte en moeilijkheidsgraad van het taalgebruik naar mijn mening toch een kleinere rol in vergelijking met een kinderboek. Wat overigens niet wil zeggen dat ik geen plannen heb voor nog meer kinderboeken.

Wat betreft mijn roman; een tipje van de sluier?

Denk aan een mix van good old familiedrama, een vleugje ‘coming of age’ en aan de gozer die je het liefst seinend de weg afdrukt op de snelweg en voilà we zijn er.

Nou is deze mix geenszins uniek maar mijn schrijfstijl natuurlijk wel. En hopelijk weet jij dat, beste klootzak (of trut), ook te waarderen. Ik voel me namelijk ontzettend verbonden met je en uit de onderzoeken die de laatste tijd in het nieuws en op de sociale media circuleren blijkt dat uitschelden de band tussen vrienden verstevigt.

Hopelijk voel jij dat ook zo.

p.s. Als je mijn wekelijkse blogs over het wel en wee van het schrijverschap leuk vindt om bij te houden, kun je onder het blog op het ‘hartje’ drukken. Dan krijg je automatisch een berichtje zodra er een nieuwe blog geplaatst wordt. En anders houd je gewoon je Facebook of Instagram in de gaten!